Hepatitis is een ontsteking van de lever.
Hepatitis komt vrij veel voor. Een op de twintig mensen krijgt in zijn leven te maken met een vorm van hepatitis. Hepatitis is een ontsteking van de lever die vaak wordt veroorzaakt door een virus. We noemen dit een virale hepatitis. Hepatitis kan ook een andere oorzaak hebben. Afhankelijk van de oorzaak van hepatitis onderscheiden we twee vormen, namelijk:
- een niet-virale hepatitis
- een virale hepatitis
Een op de tweehonderd mensen is drager van een hepatitisvirus. Waarschijnlijk zijn meer mensen besmet dan bekend is. Dit komt omdat de symptomen van hepatitis in de beginfase kunnen lijken op die van griep. Ook kan iemand besmet zijn zonder klachten te hebben. Vooral bij hepatitis C kan het lang duren voordat de ziekte zich openbaart, terwijl iemand dan al lange tijd besmet kan zijn met het hepatitisvirus. De overeenkomst tussen de hepatitisvirussen is dat ze allen een leverontsteking kunnen veroorzaken en besmettelijk zijn. Het verschil zit in de manier van besmetting en de ernst van de klachten.
Hepatitis A is een ontsteking van de lever die veroorzaakt wordt door een virus. Bij hepatitis A gaat het om een ander virus dan bij hepatitis B en C. Het zijn alle drie leverontstekingen die veroorzaakt worden door infectie met een virus. Ze worden daarom ook wel virale hepatitis genoemd.
Hepatitis A is de minst ernstige vorm van deze virale leverontstekingen. Hepatitis A komt vooral voor bij kinderen, maar ook volwassenen kunnen hepatitis A krijgen. In het algemeen worden kinderen er niet erg ziek van. Volwassenen kunnen zich wel een tijd lang ziek voelen. Dit varieert van enkele weken tot enkele maanden. Als je besmet bent geraakt met hepatitis A gaat het virus na verloop van tijd weer uit uw lichaam. Hepatitis A wordt nooit chronisch. Dit wil zeggen dat het geen blijvende ziekte is. Als je eenmaal hepatitis A hebt gehad, bent je er de rest van uw leven immuun voor. Je krijgt de ziekte dan niet opnieuw. De antistoffen in het bloed ruimen het virus de tweede keer direct op en je wordt dan niet ziek. Veel volwassenen met hepatitis A krijgen last van geelzucht. Geelzucht is het geel zien van de huid en/of ogen. Hepatitis A werd vroeger in de volksmond vaak geelzucht genoemd. Deze benaming is onjuist, omdat geelzucht een verschijnsel is dat ook bij andere (lever)aandoeningen kan voorkomen.Hepatitis A wordt voornamelijk overgedragen door het eten en drinken van voedsel dat verontreinigd is met ontlasting dat het virus bevat. Besmetting vindt sneller plaats als de hygiënische omstandigheden slecht zijn. Voedsel en drinkwater kunnen dan besmet raken met ontlasting. Bij jonge kinderen kan een besmetting vaak ongemerkt plaatsvinden. Volwassenen raken meestal besmet via kinderen of tijdens een vakantie in het buitenland waar de hygiënische omstandigheden slecht zijn.Hepatitis A kan ook via seksueel contact overgedragen worden. De kans op besmetting is vooral aanwezig bij oraal-anaal contact.Dit betekent seks waarbij contact is tussen de mond en de anus. In enkele gevallen vindt besmetting plaats via bloed-bloedcontact.Hepatitis A is vooral in de beginfase besmettelijk. Dit is ongeveer de eerste twee weken.Als je besmet bent met het hepatitis B virus, kan het vier weken tot zes maanden duren voordat er ziekteverschijnselen optreden. Het hepatitis B virus kan een verraderlijke ziekte zijn omdat je er soms niets van merkt en geen klachten heeft. Je bent dan wel besmettelijk voor anderen. Het komt regelmatig voor dat mensen helemaal niet weten dat ze hepatitis B hebben.
Veelgehoorde klachten bij hepatitis B zijn:
- Ernstige vermoeidheid
- Misselijkheid
- Braken
- Spier- en gewrichtspijn
- Verminderde eetlust
- Jeuk
- Pijn in de bovenbuik
- Geelzucht
Soms is er sprake van geelzucht. Geelzucht is het geel zien van de huid en het oogwit, soms in combinatie met een donkergekleurde urine en een ontkleurde ontlasting. - In ernstige gevallen kan acuut leverfalen ontstaan. Bij leverfalen zijn de levercellen zodanig beschadigd dat de lever niet meer kan functioneren.
Soms zijn er vrijwel geen klachten en gaat de ziekte ongemerkt voorbij.
Acute hepatitis B geneest bijna altijd vanzelf. Een gezonde voeding en leefstijl bevordert de genezing. Een behandeling met medicijnen is niet nodig
In zeer ernstige gevallen schrijft de arts virusremmers voor.
De arts zal regelmatig bloedonderzoek laten doen. Regelmatige controle is van belang om de zeldzame complicatie van acuut leverfalen tijdig te ontdekken, en om de hoeveelheid virus vast te stellen. Bij hepatitis C gaat het om een ander virus dan bij hepatitis A en B.
Hepatitis C kan een leverontsteking veroorzaken. Dit kan ernstige klachten tot gevolg hebben. Iemand kan echter ook besmet zijn zonder het te merken. In beide gevallen bent je besmettelijk voor andere mensen, Het kan ongeveer tien tot twintig jaar duren voordat iemand die besmet is duidelijke klachten krijgt. Hepatitis C wordt in de meeste gevallen chronisch: ongeveer 80% van de mensen die besmet raken, krijgen een chronische leverontsteking. Dit wil zeggen dat het hepatitis C virus in het lichaam aanwezig blijft. Hierdoor kan de lever ernstig ontstoken raken. Bij 20% van de mensen met chronische hepatitis C ontstaat levercirrose. Levercirrose is een ernstige leverziekte, waarbij gezond weefsel in de lever vervangen wordt door littekenweefsel. Levercirrose kan ook een verhoogde kans geven op het ontstaan van leverkanker.Hepatitis C is een virus. Na het doormaken van een hepatitis C infectie, wordt in de meeste gevallen geen immuniteit opgebouwd. Wanneer we na een eerder doorgemaakte infectie nogmaals in contact komen met het virus, is het mogelijk opnieuw besmet te raken. In tegenstelling tot hepatitis A en B, bestaat er nog geen vaccinatie tegen hepatitis C. Inenten tegen deze vorm van leverontsteking is dus niet mogelijk
Hepatitis C wordt overgedragen via bloedbloedcontact.
De meest voorkomende manieren van besmetting van hepatitis C zijn:
- Via gebruikte naalden
Bijvoorbeeld bij injecties, drugsgebruik, piercings, accupunctuur en tatoeages. In westerse landen worden door artsen alleen steriele naalden gebruikt. In niet-westerse landen is dat helaas nog niet altijd zo. - Via scheermesjes
Door scheermesjes te gebruiken van iemand die drager is van het hepatitis C virus. Ook via scheermesjes of scheerapparatuur bij de kapper kan het virus overgedragen worden. Wees met name voorzichtig bij kappers in niet-westerse landen.
- Door gezamenlijk gebruik van tandenborstels
Voor zover dit bekend is, speelt speeksel geen rol in de besmettingsroute van hepatitis C, Speeksel vermengd met bloed kan wel een risico zijn (bijvoorbeeld bij bloedend tandvlees) - Via bloedtransfusie
In Nederland is dit vanaf 1991 uitgesloten. Sindsdien wordt het bloed gecontroleerd op hepatitis C. In niet-westerse landen is dit nog niet altijd zo.
Hepatitis C wordt zelden door seksueel contact overgedragen. Het virus wordt niet overgedragen via sperma of vaginaal vocht, zoals bij hepatitis B. Hepatitis C kan wel overgedragen worden via kleine wondjes op de geslachtdelen, in de mond of bij de anus. Bij anaal seksueel contact (waarbij sprake kan zijn van bloedcontact) of bij vrijen tijdens de menstruatie is er een zeer gering besmettingsgevaar. In de dagelijkse omgang met mensen die besmet zijn met het h
Veel mensen merken lange tijd weinig of niets van de besmetting met hepatitis C. Klachten die kunnen ontstaan zijn:
- Ernstige vermoeidheid
- Misselijkheid
- Braken
- Gewrichtsklachten
- Vage buikklachten
- Algehele malaise, niet fit gevoel
In een later stadium ontstaat vaak geelzucht.
Hepatitis C wordt meestal chronisch. De arts kan beoordelen of een chronische hepatitis C moet worden behandeld met medicijnen. Soms kan de arts besluiten af te wachten met behandeling. Dit gebeurt wanneer er geen actieve leverontsteking aanwezig is.
Complexe behandeling
De behandeling van hepatitis C is complex en verschillend per persoon. De specialist bepaalt de behandeling op basis van de leverfuncties, het type virus, de klachten, het resultaat van eventuele eerdere behandeling en persoonlijke factoren. Het is belangrijk dat u onder controle bent bij een specialist die ervaring heeft met chronische hepatitis C.
Behandeling afhankelijk van het type hepatitis C virus
Er zijn verschillende typen hepatitis C virussen. Deze worden genotypen genoemd. Het hepatitis C virus kan worden gezien als een familie. De verschillende familieleden worden de genotypen genoemd. Deze genotypen worden aangeduid met genotype 1 tot en met 4. Je arts zal met je bespreken voor welke behandeling je in aanmerking komt, hoe lang de behandeling gaat duren en wat de mogelijke bijwerkingen zijn.
Standaard behandeling van hepatitis C
De standaardbehandeling van hepatitis C bestaat op dit moment uit een combinatie van verschillende medicijnen:
- Peginterferonen
Peginterferonen zijn medicijnen die het eigen afweersysteem stimuleren en de virusdeling afremmen. Het hepatitis C virus wordt hierdoor onderdrukt. Deze medicijnen worden via injecties toegediend en hebben vaak vervelende bijwerkingen. Daarom zijn ze niet voor iedereen geschikt. De behandeling is langdurig. Peginterferonen kunnen ervoor zorgen dat het virus uit het lichaam verdwijnt, zodat u geneest. - Ribavirine
Het antivirale middel Ribavirine in de vorm van tabletten of capsules. Het doel van de behandeling is om het hepatitis C virus volledig uit het bloed en het lichaam te laten verdwijnen zodat verdere leverschade wordt voorkomen. Helaas is de behandeling niet bij iedereen succesvol. Afhankelijk van het effect van de behandeling kan de behandelend arts besluiten de behandeling te verkorten of juist te verlengen. Als een eerder kuur geen effect heeft gehad, kan de arts voorstellen om opnieuw te starten met een nieuwe en vaak langdurige behandeling met perinterferonen in combinatie met Ribavirine. Soms kan de combinatie van deze kuur alsnog succesvol zijn.
Maak jouw eigen website met JouwWeb